Ik heb de laatste tijd meerder mooie gesprekken gehad met ouders. Ouders van hele jonge kinderen, kinderen in de basisschoolleeftijd én ouders van jongeren. Iedere ouder met zijn eigen probleem en zijn eigen zorgen. Maar er is 1 ding wat mij opviel, waar bijna alle ouders last van hebben, waar ze zich zorgen over maken: ‘’is mijn kind anders?” – ‘’is mijn kind wel normaal?’’ – ‘’wat doe ik fout?’’ – ‘’is er iets mis met mijn kind?”
Best logisch, want je maakt je niet voor niets zorgen. En soms lijkt het alsof jij de enige bent die zich zorgen maakt en dat alle andere kinderen bijna perfect zijn. Ook leven we in een prestatiemaatschappij waarin alles en iedereen met elkaar wordt vergeleken. En alles wordt gemeten. Dit begint al bij de geboorte en op het consultatiebureau. Het is natuurlijk goed dat er gekeken wordt of je kind gezond is maar voor mij voelde het soms ook als falen. Je kind groeit niet goed….heb ik het niet goed gedaan? En het gaf een goed gevoel als je kind ergens op voor liep. Soms leek het een wedstrijd. ‘’Loopt jouw kind nog niet?” Als je dan al wat onzeker bent over je moederschap kan je dit heel persoonlijk op gaan vatten.
Op de kleuterschool worden kinderen soms al getest en krijgen ze scores. Als je kind gemiddeld is dan is er geen probleem, maar zit je kind aan de bovenkant of aan de onderkant dan kan dit al een bezorgd gevoel geven (vooral als je kind aan de onderkant zit). Maar er spelen zoveel factoren mee bij de ontwikkeling van je kind. En niet elk kind ontwikkelt zich precies volgens een spoorboekje. Voelt je kind zich onveilig op school dan zal hij ook niet aan leren toe komen bijvoorbeeld. En heeft je kind een hele grote mate van creativiteit, wat echt een kwaliteit is, dan kan het zo zijn dat dit niet wordt aangesproken op school en er dingen getoetst worden waar jouw kind net wat lager op scoort.
En als je kind enorme driftbuien heeft (wat weer zoveel oorzaken kan hebben) dan kun je je als ouder opgelaten voelen en je zelfs schamen. Het lijkt dan alsof je jouw kind niet onder controle hebt. Voor de (hoog)gevoelige kinderen is het vaak moeilijker om te functioneren in de grote klassen en waar je onder tijdsdruk toetsen moet maken.
Het belangrijkste wat ik ouders altijd wil meegeven is: heb VERTROUWEN in je kind. Zie je kind in zijn puurheid, los van alle etiketten, prestaties etc. Wat zie je dan? Kijk vanuit liefde. Jij kent je kind het beste, alle anderen zien maar een deeltje van je kind. En probeer verder te kijken, ga bij jezelf naar binnen en wat zegt jouw innerlijk weten: komt het ‘’goed’’ met je kind? Is er echt iets mis? Kijk wat je hierbij voelt. Hier kun je op vertrouwen. En als je je echt grote zorgen maakt dan is het natuurlijk heel goed om hulp te zoeken. Dat is geen falen, dit is juist liefdevol: jij wilt goed voor je kind zorgen en daarom zoek je hulp.
Wat jouw kind nodig heeft is een ouder die hem ZIET, een kind is van nature GOED. Er kunnen hobbels op de weg zijn waardoor het even wat moeilijker kan gaan maar als jij als liefdevolle ouder hem hier door heen kunt begeleiden dan komt het bijna altijd weer goed. Kijk wat je kind nodig heeft, welke behoefte zit er achter het moeilijke gedrag.
Belangrijk hierbij is dat je als ouder stevig in je schoenen staat/in je ouderrol staat en je kunt zien welke dingen echt bij jou horen en wat van je kind is. Dit wordt vaak door elkaar gehaald. Als je kind bijvoorbeeld qua karakter heel veel op jou lijkt dan kan het soms zo zijn dat je dingen invult voor je kind. Dit doe je onbewust. Dit is dan je eigen gevoel en interpretatie, je kind kan dit heel anders ervaren.
Nog even terug op ‘’is er iets mis met mijn kind?’’…….. Dit is een angst die in jou zit. Gaat het puur om de zorg voor je kind of speelt er iets anders mee. Dit is absoluut geen oordeel. Probeer het te ontleden, waar komt deze gedachte vandaan. Het is heel normaal en menselijk dat je graag wilt dat je kind lekker meegaat in de stroom. Dat je kind sociaal is, goed kan meekomen etc. Dat wil iedere ouder. Maar soms lijkt het dat we allemaal in een bepaalde stroom mee moeten gaan, in hokjes moeten passen. De kinderen van deze tijd passen daar vaak niet in. Juist de gevoelige en/of temperamentvolle kinderen passen niet in deze stroom. En vaak hebben zij kwaliteiten die niet gezien of gewaardeerd worden. Want echt IEDEREEN bezit kwaliteiten. Elk kind! Hoe mooi zou het zijn dat ieders kwaliteit wordt gezien en niet alleen de zichtbare kwaliteiten waarmee je kunt scoren op school of op de sportclub.